Producer Brian Eno liet zijn vrienden van Talking Heads een plaat van Fela Kuti horen, Afrodisiac. Dat was het begin van de metamorfose van de band; van bleekneuzige kunstacademici naar een waanzinnig swingende, ritmische stormram.
Verdrag van Schengen
Rammelde hun derde plaat, Fear of Music, al voorzichtig aan de poorten van percussief Afrika, met diens opvolger, Remain in Light werden alle grenzen definitief opgeheven. Het muzikale equivalent van Het Verdrag van Schengen was een feit. En de transformatie compleet: David Byrne en companen dompelden zich onder in een zee van polyritmiek, staccato gitaren en monumentale grooves. De dodelijk verlegen Byrne werd een soepele showman eerste klas.
Fela Kuti
Fela Kuti’s muziek werd, soms letterlijk, gebruikt als inspiratie. Een hommage aan de grote man uit Nigeria, not just a copy. Remain in Light werd een belangrijke toegangspoort tot, ahum, wereldmuziek. En nu nooit meer dat vreselijke woord gebruiken! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten