‘Call us the future from your past’
The B-52’s uit Athens (Georgia, USA), stadgenoten van R.E.M., maar dan met gevoel voor humor én ritme. Opgericht in 1976 door Ricky en Cindy Wilson (broer en zus), Kate Pierson, Keith Strickland en Fred Scheider. Hun naam ontlenen zij aan de B-52 pruiken die Cindy en Kate dragen; de pruiken hebben een zelfde vorm als de neus van de beroemde bommenwerper. Zowel hun verschijning als hun muziek zet hen apart van andere new wave bands.
Geïnspireerd door new wave, girl groups uit de sixties en surf, zijn het vooral hun stuiterende, hoekige ritmes en weirde teksten die hen boven de rest doet uitsteken. En als het niet uitsteken is dan toch in ieder geval afsteken. De uit duizenden herkenbare stem van Scheider (soms klinkt hij als het manische broertje van Ian Curtis van Joy Division), de ‘vraag en antwoord’ vocalen tussen Scheider en de twee dames en de uitzinnige gekte; in de hand gehouden door de ongehoord strakke, ritmische gitaar van Ricky Wilson. Goed voorbeeld hiervan, en meteen een van hun bekendste ‘oude’ hits, is ‘Rock Lobster’.
De stemming is altijd uitbundig met een soort van weirde twist. Een feestband die David Lynch zou kunnen uitnodigen voor zijn verjaardagsfeest. Hun teksten gaan over voor de hand liggende onderwerpen als slechte telefoonverbindingen, rockende kreeften en buitenaards leven. Met treffende observaties als: ‘We were at the beach, everybody had matching towels’. Sense of non-sense, wat maakt het uit? Party on and party hard! Hun zelfgetitelde debuut uit 1979 is meteen ook een volledig statement van de band. Beter zullen zij niet worden, meer B-52 dan dit ook niet. Onmogelijk.
De feestgangers maken nog meer platen. De opvolger van hun debuut, ‘Wild Planet’, is geslaagd maar borduurt verder op de eerste plaat. Minder sprankelend en niet meer zo verrassend. Gitarist Ricky Wilson, belangrijk voor de staccato en gejaagde sound, overlijdt in 1985 aan de gevolgen van AIDS. Na enkele mindere albums maken de crazy bommenwerpers in 1989 een comeback met ‘Cosmic Thing’ en scoren een grote hit met ‘Love Shack’. Daarna gaat het feest nog wel door maar is de fut er wel uit. Als een party waar iedereen langzaam in slaap valt.
But never mind that. Hun eerste plaat is de enige die er echt toe doet. Misschien nog even horen waarom zanger Fred Scheider soms op het gestoorde maar opgewekte broertje van Ian Curtis lijkt? Op ‘Planet Claire’ komt Fred een eind in de buurt. Watch the video and sing along...‘She came from Planet Claire, I knew she came from there. She drove a Plymouth Satellite, faster than the speed of light...’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten